Nauczyciel akademicki, żołnierz AK
22.09.1918-31.12.2016
29.05.1945 uzyskanie tytułu magistra inżyniera nauk rolniczych, Uniwersytet Poznański
Praca magisterska: „Charakterystyka cech odmianoznawczych u zbóż”, zrealizowana pod kierunkiem prof. dr hab. Zygmunta Pietruszczyńskiego (ocena celująca)
9.04.1960 uzyskanie tytułu doktora nauk rolniczo-leśnych, Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu
Praca doktorska: „Zróżnicowanie morfologicznych i fizjologicznych cech jarych i ozimych pszenic w początkowym okresie ich wzrostu”, zrealizowana pod kierunkiem prof. dr hab. Zygmunta Pietruszczyńskiego
10.01. 1975 r. uzyskanie tytułu doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie uprawy roli i roślin, Akademia Rolnicza w Poznaniu
Rozprawa habilitacyjna: „Dynamika zmian wilgotności 2 typów gleb pod lucerną i koniczyną czerwoną oraz ich wpływ na plon tych roślin”
Zatrudniona od 1 lutego 1945 do 31 grudnia 1999 roku.
Życiorys
Halina Tucholska urodziła się 22 września 1918 roku w Inowrocławiu. Studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego rozpoczęła w 1937 roku, po wybuchu II wojny światowej została wywieziona do Pinneburga koło Hamburga na przymusowe roboty, gdzie pracowała fizycznie w szkółce róż. Po roku udało jej się uciec i dotrzeć do Warszawy, a następnie do Puław gdzie dzięki prof. Zygmuntowi Pietruszczyńskiemu, jeszcze w czasie wojny, zdała wszystkie egzaminy przewidziane planem studiów i wykonała pracę magisterską w Instytucie Puławskim. Po powrocie do Poznania w maju 1945 roku, jako pierwsza studentka Wydziału Rolniczo-Leśnego UP, zdała egzamin dyplomowy.
W latach 1942-45 pracowała, jako asystent techniczny, w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, a następnie w Państwowym Instytucie Nauk Gospodarstwa Wiejskiego w Skierniewicach. W tym czasie rozpoczęła badania dotyczące charakterystyki cech morfologicznych i fizjologicznych odmian zbóż. Równocześnie, we współpracy z Krystyną Krahelską, organizowała spotkania konspiracyjne. W 1945 roku po obronie pracy magisterskiej podjęła pracę w Zakładzie Ogólnej Uprawy Roli i Roślin na Uniwersytecie Poznańskim, najpierw, jako asystent a następnie adiunkt. W Poznaniu kontynuowała zapoczątkowane w Puławach badania, a ich wyniki stanowiły podstawę identyfikacji odmian zbóż wprowadzanych na polski rynek nasienny po wojnie. Prowadziła również badania nad metodami uprawy pszenicy, lucerny mieszańcowej i koniczyny. W roku 1960 uzyskała stopień doktora nauk rolniczych a w 1975 roku doktora habilitowanego. W dniu 30 września 1978 roku przeszła na zasłużoną emeryturę. W październiku 1978 roku, już jako emerytowany nauczyciel przeszła do Zakładu Nasiennictwa Ogrodniczego, gdzie pracowała na pół etatu jako adiunkt do 31 grudnia 1999 roku. Zajęła się poszukiwaniem metod oceny żywotności nasion kukurydzy, marchwi, grochu, łubinu i fasoli z zastosowaniem chlorku tetrazoliny. Wyniki badań przedstawiła na kongresach ISTA, przyczyniając się znacznie do uznania metody tetrazolinowej, jako standardowej metody oceny żywotności nasion. Zajmowała się również zagadnieniami związanymi z nasiennictwem roślin ogrodniczych, zasadami selekcji plantacji roślin ozdobnych oraz rynkiem nasiennym w Polsce.
Jest współautorką 4 skryptów i podręczników akademickich z dziedziny nasiennictwa. Pod kierunkiem Pani Doktor prace magisterskie wykonało 130 studentów, była współorganizatorem 14 konferencji. Studenci Pani Doktor wspominają ją, jako wymagającego, ale sprawiedliwego nauczyciela, zawsze dobrze przygotowanego do zajęć. Pracownicy Uczelni pamiętają ją, jako osobę życzliwą i serdeczną, obdarzoną poczuciem humoru, pracowitą oraz sumienną.